In deze digitale Miraeus Lecture gaat Alexander Soetaert dieper in op de heropleving van de heropleving van hagiografisch drukwerk in de Nederlanden en het Prinsbisdom Luik. Heiligenlevens waren in de zestiende de eeuw vaak het mikpunt van kritiek. Dat liet zich ook sterk voelen in de publicatie van hagiografische teksten. In de Nederlanden en in het Prinsbisdom Luik kwam tussen 1520 en 1560 nauwelijks nog hagiografie van de pers. Vanaf de late zestiende eeuw tekende zich echter een heropleving af. Meestal wordt daarvoor verwezen naar Heribert Rosweyde en de Bollandisten. Toch waren zij niet de enige of vroegste vertegenwoordigers. Aan de hand van het werk van deze soms minder bekende figuren, schetst deze lezing het ontstaan van een nieuwe vorm van hagiografie en de plaats daarvan binnen de katholieke leescultuur.